من از فراز واژهی امید. رها از هر آنچه شما را بر زمین نا امید میسازد. دور از حسرت آنچه مردم بیوقفه در پی آن میدوند. مبانی و روشهای طراحی شهری. بیان تصویری در معماری و شهرسازی. دریافت کد رتبه جهانی سایت و وبلاگ. یکیشون اونقدر که توی تنهایی مو.

به تو دل می بندد. و تو هر روز سحر. یا که از قطره آب کف دستت بخورد. تو که میدانی عمر سنجاقک. 24 ساعت بیشتر نیست . علی زیباترین نام جهان است. این پست خصوصی رو تقدیمت می کنم. که آروم در گوشت بگه.

قرار نبود فقط فراموش نشه! قرار بود همه چی بخاطرش فراموش بشه! من اهل جنوبم. اهل حاشیه نگاری غیرتمندانه بر صفحه ایران. اهل سرزمین نخل های نجیب حیاط خانه مان. اهل یک آسمان پر از روشنی و راه شیری که چلچله ها در بهار و سارها در پاییز آذینش می بندند. اهل کوچه باغهای سادگی و پشت بامهایی که اکثرشان هنوز نجیبند. اما سه عشق فرازمانی وفرامکانی مرا به تهران پیوند می دهد.

این آخرین پست این وبلاگ است. ممنونم از همه کسانی ک تو این مدت ب وبلاگم سر میزدن و دوستانی ک منو از اینجا یاد میکردن . این وبلاگ رو با تمام نوشته هاش تقدیم میکنم ب خیال قشنگی ک فقط رویای روزهای دلتنگیم بود! را ب رخت نخواهم کشید. برایت نه فقط از غم هایم از شادی هایم. اما هرگز بودنت را در خاطراتم فراموش نخواهم کرد. این وبلاگ تداعی بغضی بود ک برایم ب یادگار ماند! ب باران گوشزد کنید.